viernes, 24 de enero de 2014

Mi otoño 21

                                                                                                                        
Habían pasado ya veintiuna primaveras desde lo que muchos recuerdan como el año del “naranjito”. Nadie me dijo entonces que los otoños podían llegar a ser como las primaveras. Mi otoño veintiuno habría de ser uno de ellos.

            El verano acababa y se daba paso al mes de los “volver a empezar”, al mes de los libra,  al tiempo de castañas y a los “cambio de armario”. El otoño llegaba con sus hojas caídas convertidas al color café.

Estaba algo nerviosa, es posible que la noche anterior no conciliase el sueño profundo. Siempre impone enfrentarse a nuevas situaciones. El reloj marcaba ya algo más de las 9:30 a.m. cuando nos conocimos. No recuerdo cuál fue mi primer pensamiento, pero si cuál fue la primera sensación. Esas inocentes sonrisas lo decían todo. Aquella experiencia estaba destinada a quedarse en mi memoria para siempre.

En esta sociedad que a veces parece perder el rumbo, que personajes con apenas siete años de vida pitasen de color mi otoño veintiuno, ha sido estupendo.

¿Y qué decir de esa persona que os prepara para la vida del mañana? Un otoño sin verano, invierno ni primavera no sería un otoño. Y como es de bien nacidos ser agradecidos, gracias por todo lo que me has enseñado.

Seguramente, ahora mismo no entendáis muchas de las cosas que aquí os cuento. Para cuando lo hagáis, yo seguiré acordándome de esos niños y niñas que pintaron el arcoiris al otoño de 2013.

No dejéis nunca que nadie apague vuestra risa.

                                                                                                                             A.                                                                                          

jueves, 2 de enero de 2014

Que qué bueno tener (os) (te)

Que no hay supersticiones. Que si la vida  te da amor, acógelo. Que compartir es más. Reta a un pulso al tiempo. Que recordar es bueno si es con amigos. Que diez años no son nada cuando queda toda una vida. Que a los miserables ni agua. Que ay, qué buen cine. Que si te caes, te levantas. Que nada mejor que ser maestra. Que ay, el egoísmo. Que la paciencia es mejor virtud. Que importa la intención.Que vale la pena. Que lo imposible se consigue. Que cree en ti mismo. Que no olvides de dónde vienes. Que qué ojos tan bonitos. Que adiós 2013. Que qué buen año. 



Mexico lindo. Cine Clásico. Grey’s Anatomy. Neve en Compostela. Tornado en A Guarda. Prácticum II. Cuchipus. Vilalba, terra de boa xente. Xamaraina ten X anos. Panorama. San Xoán en Panxón. San Pedro na Cruzada. Paperas. Civera no Obradoiro. Festas do Carme. Guimaraes. Centenario. Chócala. 10 de Agosto. Feira do viño, comer e beber todo é empezar. Lume. Bautizos, cumpleanos. Samaín. Xoves. Sábados. Penizas Folk. Prácticum III. Santiago de Chile 4. Wertgoña. Macetadas. Entrecot de café París. 7 días en Santiago. Navidade en Compostela. Fin de ano en Luar. Cenas de Nadal. Xamaraina. Diluvios universais. Tempo de cruceiro.  Principio dun fin. Maxisterio. Amigüos tranqüilos. Controladoras en A Guarda. Marmotas e mouchiños. Primo de zumosol. Ochas. As da comisión organizadora. Os meus.